Dankzij PCM ging de zoektocht naar astronauten bij NASA als een raket

Bij zoiets complex en ingrijpends als ruimtevaart, inclusief maanlandingen, ruimteschepen en astronauten die afhankelijk zijn van de mensen aan de grond, kun je je voorstellen dat heldere communicatie ontzettend belangrijk is. Het is dan ook niet gek dat het ontstaan van PCM terugleidt naar precies deze omgeving. 

We nemen je even mee terug in de tijd. Naar de jaren zeventig om precies te zijn. Dr. McGuire, de psychiater van de Amerikaanse ruimtevaarttak NASA, nodigt de klinisch psycholoog dr. Taibi Kahler uit om de baanbrekende inzichten uit zijn persoonlijkheidsonderzoek in te zetten bij NASA. Als onderzoeker ontdekte Kahler namelijk stresspatronen die we allemaal vertonen - en wat er voor nodig is om op ons best te zijn.  

Astronautenselectie

Kahler werd gevraagd om te helpen bij de selectie van de beste astronautenteams voor ruimtemissies. Het selecteren van een astronaut is namelijk geen gemakkelijke taak. Een astronaut moet het beste van het beste zijn,  zowel fysiek als mentaal. Je kunt je voorstellen dat astronauten in situaties van intense stress terecht komen. Er moet dus met veel factoren rekening worden gehouden bij selectie; denk aan samenwerking, precisie en efficiëntie. 

Het was Kahler’s taak om deel te nemen aan interviews tijdens het selectieproces. Hij hoefde echter alleen maar in de hoek van de kamer te zitten en te observeren. Kahler gebruikte zijn blauwdruk voor het huidige Process Communication Model om kandidaten op basis van hun dominante persoonlijkheidstype in een van de zes categorieën te plaatsen. Dat deed hij door hun verbale expressie, maar ook hun non-verbale signalen te observeren. Tijdens de evaluatie ontdekte de psychiater van NASA dat Kahler's aanpak na slechts tien minuten evenveel of meer inzicht over een kandidaat opleverde dan een standaard psychologisch interview van meerdere uren. McGuire was onder de indruk: hij vroeg Kahler om bij NASA te komen werken en zijn PCM-methodologie in te zetten. 

Doorzetter-energie aan de leiding

Na jarenlang PCM te hebben toegepast, werd het tijd om de bevindingen op een rijtje te zetten. Eén persoonlijkheidstype in het bijzonder bleek eruit te springen binnen de astronautenclub: mensen met veel Doorzetter-energie. Zo behoorde in 1984, '85 en '87 maar liefst 71 procent van de NASA-astronauten tot dit type. Dit vanwege hun onderliggende drang naar perfectie en betrokkenheid. Het op één na meest voorkomende persoonlijkheidstype waren mensen met Gestructureerd denker-energie. Deze twee persoonlijkheidstypen vormden samen 93 procent van de hele astronautenpopulatie; ze kunnen het goed met elkaar vinden omdat ze beide logisch en rationeel zijn. Het type dat níet aansluit bleek iemand met veel Rebel- of Promotor-energie: hun spontane, impulsieve karakter en onverantwoordelijke reactie op stress, maakte dit een zeer gevaarlijk persoonlijkheidstype voor een astronaut. 

Uiteraard heeft een goed team voor een goede samenwerking op lange termijn harmonie nodig, in de vorm van verbinders. Dat wierp de behoefte op voor mensen met veel Harmoniser-energie: zij zijn meer op mensen gericht. Dit persoonlijkheidstype is nu het derde meest voorkomende type onder astronauten. Wat je niet zult tegenkomen in de ruimte, zijn mensen met veel Dromer-energie: er is simpelweg geen ‘ruimte’ voor dit vrije, creatieve type bij NASA.  

In 1982 ontwikkelde dr. Kahler zijn vragenlijst dóór tot wat nu het Process Communication Model® is. Kahler is altijd trouw gebleven aan zijn missie: stop mensen niet in hokjes, maar herken, vier en benut hun verschillen.  Dat bleek ook bij NASA een gouden greep.