Hoe te communiceren met mensen die zich terugtrekken en niet reageren

De een zijn stress is de andere niet. Sommige mensen uiten zich verbaal, maar er zijn ook mensen die wanneer ze gestrest zijn, zich afzonderen: ze trekken zich terug en keren naar binnen. Soms lijken ze niet meer in contact te staan met de werkelijkheid. Zo kunnen ze bijvoorbeeld aan projecten beginnen en deze vervolgens niet afmaken, en voor langere periodes hun tijd verdoen. Ze vergeten vaak voor zichzelf te zorgen of hun verantwoordelijkheden te nemen. Omdat ze niet om hulp vragen worden ze gemakkelijk vergeten.  

Een praktijkvoorbeeld: Bas 

Als inkoper is Bas dagelijks omringd door veel mensen. Om toch goed te kunnen reflecteren sluit hij zich regelmatig af door een koptelefoon op te zetten. Hierdoor lijkt hij voor sommige collega’s niet toegankelijk. Anderen twijfelen of hij zijn werk wel doet en sommigen verwijten hem zijn afspraken niet na te komen. In zijn eigen ‘bubbel’ ervaart Bas rust en ruimte om goed overzicht te kunnen houden en out-of-the-box te kunnen denken. Op het moment dat mensen hem onverwacht uit zijn bubbel halen, is Bas vaak even zoekende. Er worden dan direct veel vragen aan hem gesteld, wat het voor hem moeilijk maakt om te reageren. Door zijn – in de ogen van anderen – afwezige houding veroordelen anderen zijn werk. Bas voelt zich niet meer welkom op de afdeling en de kans bestaat dat hij zijn baan verliest. 

De achtergrond van stille collega’s 

Mensen die zich terugtrekken en stil blijven hebben meer dan anderen de behoefte om alleen te zijn, om zo hun batterij op te laden. Ze hebben er geen baat bij om aan hun lot overgelaten te worden. Wat wel helpt is duidelijk afgebakende tijd en ruimte voor hunzelf, met de zekerheid dat anderen weer contact met hen zullen maken en hen zullen vertellen wat ze moeten doen. Met de juiste sturing werken ze goed alleen. Echter: als richting en structuur ontbreken, worden ze gemakkelijk passief, alsof ze op instructies wachten. Deze mensen zijn van nature bedachtzaam, vindingrijk en kalm. Zij hebben een geweldige innerlijke verbeelding die het beste tot bloei komt als er niet te veel afleidingen en sociale interacties zijn. Het dilemma van deze groep is dat zij enerzijds behoefte hebben aan alleen zijn, en anderzijds aan sturing. Zij zoeken begeleiding van anderen. Wanneer zij alleen zijn en voor een onafhankelijke beslissing staan, hebben ze twee opties. Ze moeten zichzelf richting geven om te beslissen, of ze trekken zich terug – met het risico op een passieve houding. De kans bestaat dat ze dan blijven wachten op iets of iemand anders. 

Herken jij jezelf hierin? 

Weet dat wanneer je voor belangrijke beslissingen staat, jij jezelf prima kunt redden. Maar doet de mogelijkheid zich voor, vraag dan om aanwijzingen. Omring jezelf met mensen die je vertrouwt: zij kunnen je vertellen wat je moet doen. Ook belangrijk: plan me-time in, oftewel tijd die je alléén doorbrengt. Of het nu in het park is, met je muziekinstrument of bij de visvijver, het gaat erom dat deze alleen-tijd je oplaadt. Het is OK om nee te zeggen tegen sociale activiteiten als je weet dat deze je teveel energie kosten. 

Tips voor communicatie met afzonderaars 

• Geef opdrachten in plaats van vragen. Vraag bijvoorbeeld niet: "Hoe laat ben je klaar?", maar zeg: "Laat weten wanneer je klaar bent." 

• Geef deze mensen veel ononderbroken blokken alleen-tijd. 

• Bij het instrueren van hun werk verdeel je de taken in een paar afzonderlijke stappen. 

• Geef aanwijzingen en laat hen dan met rust. 

• Vertel hen wanneer ze terug moeten komen, of controleer hen regelmatig. 

• Herinner hen aan deadlines en verantwoordelijkheden. 

• Verwacht niet veel gezelligheid en geklets. 

Geïnspireerd op de blog van Nate Regier / https://www.next-element.com/