Humeurmanagement met PCM

Onlangs leerde ik een mooi woord: humeurmanagement. Vandaag deed ik dat bij mezelf en gebruikte er de kennis voor van het Process Communication Model (PCM). In deze blog neem ik je mee.

Humeurmanagement. Vandaag had ik dat bewust nodig, want mijn humeur zakt van bestendig naar veranderlijk. Het stond nog niet op storm, en dat wilde ik zo houden. Op standje “storm” vind ik mezelf niet leuk, ben ik niet aardig en wordt mijn communicatie belabberd.

PCM – een praktische tool

Ik heb er een prachtige praktische tool voor in handen: het Process Communication Model (PCM). PCM heeft me geleerd de waarschuwingssignalen te herkennen dat mijn batterij aan het leeglopen is. En dat is niet bevorderlijk voor mijn humeur.

Met PCM krijg je inzicht in gedrag, communicatievoorkeuren en psychologische behoeftes. Van jezelf én de ander. Ieder mens is een combinatie van zes verschillende persoonlijkheidstypen. De volgorde en intensiteit verschilt van persoon tot persoon. Bij elk type horen kwaliteiten, maar ook voorspelbaar en observeerbaar gedrag in disstress. Elk type in ons heeft bepaalde behoeftes die zorgen dat je interne batterij weer opgeladen wordt, je helpen uit disstress te komen, of voorkomen dat je er verder in zakt. Als je de alarmsignalen bij jezelf herkent, kan je er ook actief wat aan doen. Als je ze herkent bij een ander dan kan een kleine aanpassing in je woorden de communicatie verbeteren.

Terug naar mijn humeur

Ik merkte dat er langzaam spanning begon op te bouwen in mijn lijf. Mijn denken werd minder helder, en als ik met anderen samen zou zijn dan zouden ze me waarschijnlijk als chagrijnig ervaren.

Ik had een lijstje gemaakt met een aantal dingen die ik vandaag wilde doen. Daar was nog bar weinig van terecht gekomen. Daarvoor in de plaats had ik wél een aantal andere dingen eindelijk gedaan. Op zich was ik lekker bezig geweest, maar het was niet vlekkeloos verlopen en had allemaal langer geduurd dan ik wilde.

Nu keek ik naar het plan van vandaag en zag dat ik er nog niks van had gedaan. Ik vergat om tevreden te zijn met de dingen die ik wél had gedaan.

Het was mooi weer buiten, maar ik vond dat ik eerst een aantal dingen moest doen die op dat lijstje staan. Zo wilde ik de vloer zuigen en dweilen. En terwijl ik aan het stofzuigen was herkende ik mijn valkuil: éérst de dingen afmaken die ik wil doen en TOTDAT ik dat lijstje af heb, “mag” ik niet naar buiten van mezelf terwijl ik daar zo’n zin in heb en het zulk lekker weer is. Dit patroon had ik zonder PCM nooit leren herkennen: de onbewuste overtuiging dat ik pas plezier kan hebben als het werk af is.

Het is tijd voor wat reflectie over wat er aan de hand is. Vanuit PCM weet ik wat mijn belangrijkste motivatoren zijn: erkenning voor persoon en zintuigen, en erkenning voor werk en tijdstructuur.

Tijd voor het actieplan

Eerder vandaag was ik bezig met een paar klussen die nodig gedaan moesten. Ik besluit ze alsnog op dat lijstje te zetten en ze vervolgens direct door te strepen. Zo geef ik mezelf erkenning voor werk. “Goed gedaan!” zeg ik tegen mezelf. Ik voel me iets tevredener. De batterij is een beetje opgeladen.

Ik besluit een klusje in de tuin doen waar ik zin in heb. Dat helpt een beetje, maar ik merk dat het niet genoeg is. Ik zeg tegen mezelf dat ik OK ben, ook als ik vandaag niet dweil. Daarmee kan ik het lijstje laten voor wat het is. Ik vertel mijn lief dat ik van hem houd. Daarna loop ik op mijn gemak naar het centrum om mezelf te trakteren op een cappuccino. Onderweg groet ik iedereen die ik tegenkom en, heerlijk, ik krijg van iedereen een vriendelijke groet terug. Ondertussen geniet ik van de zon, de krokusjes en het gefluit van de vogels. Allemaal dingen die ik zelf kan doen om mijn eigen batterij op te laden. Langzaam voel ik de spanning uit mijn lijf verdwijnen en kan ik weer helder denken. Ik voel me niet meer chagrijnig.

Humeurmanagement met PCM. Hoe cool is dat?